Begin tachtig kwam ik met de negen een paar keer in Zagreb, en een keer in Belgrado met een Rotterdamse gemeente en handels delegatie aan boord.
Op het platform in Zagreb werd je al niet vrolijk door de wat grauwe sfeer die er hing, afgezien van normaal, vriendelijk personeel.
Maar in Belgrado moest de pers worden vermeden, reden om naar een klein zij-platformpje gedirigeerd te worden, met aan twee kanten oprijzende grijze hoogbouw. Daarin was een deur waar alle commissieleden door naar binnen werden geloodst.
De APU had de tijd van zijn leven. Zoveel terugkaatsend kabaal mocht hij zelden maken...
We mochten pas weg nadat iedereen streng was gecontroleerd, en dat nam een uur of twee.
Géén ground power unit beschikbaar daar, dus men heeft door onze APU geleden achter de ramen.
Maar wie, dat weet ik niet want er was geen ziel te bekennen.
Ronduit benauwend. Het zag er een beetje uit als dit Head Office, dat nu alleen nog Operations, Vliegdienst, Vluchtregeling en een paar ondersteunende diensten herbergt.
Ik was er destijds met een korte Negen, en toen het mocht zijn we inderdaad als een 'Pocket Rocket' vertrokken.
We gaan op een bijzondere excursie.
De entree van het voormalige hoofdgebouw is verlaten.
Men sluipt er nu alleen door naar binnen om bepaalde zaken van de Vliegdienst te runnen.
De trots van de Natie van destijds, de enige DC 10, prijkt er nog steeds op zijn standaard, op zijn veldje van fout kunstgras, omzoomd door creatief aangebrachte keien, en ondersteund door een soort Aloë plant, of Yucca.
De vetplant begint hier en daar slap te worden. Hij schreeuwt om water, Servisch water of Kroatisch water, kan niet schelen.
Maar ik vrees dat het te laat is.
Zo'n model, maar imposanter, stond ooit ook in de hal van KLM in Amstelveen.
Maar dit oogt toch anders, zo in zijn Perkje.
Maar hij betekende iets voor de JAT en is er daarom nog.
Tóch word ik er wat weemoedig van...
Dit hele gedoe doet me erg denken aan het voormalige hoofdkantoor van KLM. Dat was gebouw 205 op Schiphol Oost, naast de H-Kantine.
Eens een 'groot' gebouw, eens met een van der Wal achter zijn grote ronde raam aan vliegveldzijde.
Met een als een koetsier geuniformeerde oudere man, die in de speciale, linker entree stond achter een bureel met een telefoon. Hij zorgde voor de directiewagens en knipmeste op gezette tijden Ja meneer, Nee meneer, Tot morgen, meneer van der Wal.
Toen kwam er een eerste, zeer bescheiden, bezuinigingsronde in 1972 of zo. Van de 20.000 personeelsleden moesten er helemaal 400 worden afgevloeid. Dat woord raakte net in, maar werd gehanteerd als ontslag.
De eerste van die 400 was de als een koetsier geuniformeerde oudere man...
Dat was niet aardig van Meneer van der Wal.
Het bureel bleef daar nog heel lang staan, bladderend en leeg. Ook toen gebouw 205 al lang was omgetoverd tot een wat grijs gedoe met de eerste Simulators van de Acht, die van de Negen, nog zonder motion!, wat Vliegdienst en veel Grondschool.
Nee, daar werd je ook niet echt blij!
Terug naar JAT.
Boven zijn nog wat vergader ruimtes, en een enkel kantoor in gebruik.
Delen van de electriciteit zijn later aangebracht, en tegen de muren bevestigd.
Het Chief Operations Office.
De belangrijkste instructies van het Nieuwe Air Serbia zijn tegen de muur geplakt, maar de oude JAT DC 9 is nog niet vergeten.
De vergaderruimte blijft leeg vandaag, geen ŠEF en geen IZVRŠNI te bekennen, maar hun functie bestaat wel!
(Het kostte veel tijd om er achter te komen hoe een S-hacek te typen).